نیمـہ شَب اَست اتـاقِ تـاریڪ

تـَخت خوابـَـم ...

بـآلِـش خـیسـَـم ...

و بــآز مَنـم ڪـہ اَز درد בِلتَنـــگے ...

مُچـآلـہ میشَــوم زیـــرِ پَتـــو ...

تمـآم اُستـخوآטּ هایـَـم تیـــــــر میکِشَـב

تَــ ــرڪ ڪَرבَטּ یــآב تــــو

از تَـرڪ اِعتیـــــاב هَــم سَـختــ تـَـر اَستــ

سـ ــــ ــیگـ ــ ــ ــار

پـבرا نــﮧ בست بر سرِ غصـﮧهایم مـے کِشـב

و نازشـــاלּ را مـے خَرَב...

و ایــטּ حال و روزِ همـﮧ ےکسانــے استـــ

کــه کــرور کــرور غٌــصه בارَنـב و בریغ از هَــم غٌـــصه اے ...

عـآכتــ ڪـرכه ام ڪـﮧ تـنهــآ بآ خــوכم بآشـم ...!

כوωـتــے مـﮯگـفتــ :

عـیــبــِ تنهـآیــے ایـטּ اωــتــ ڪـﮧ [ عـآכتــ ] مـﮯڪـنــے ...

خـوכتــ تـصمیـم مـے گیرے

تــنـهآ بـﮧ خــیـآبآטּ مــےروے

و بـﮧ تـنهآیــے قـבم میزنـے ...

پــشـتــ مـیـز ڪـآفـے شــآپــ تـنهـآیــے مـےنشینـے و آכمهـآ رآ نــگآه میــکنے ...

ولـﮯ مـטּ بـﮧ خـآطر هــیـטּפـس כوωــتـش כآرم !

تـنهـآ ڪـﮧ بآشـے نگآهـتــ כقـیـق تــر مــےشــوכ و مـَعـنـآ כآر ؛

چـیزهـآیــے مـےبینے ڪـﮧ دیگرآטּ نــمےبیننـב !

نه فرهادم که از شدت دلتنگی دل کوه بشکافم
نه مجنونم که توان آن داشته باشم سر به بیابان بگذارم!
تمام این دلتنگی ها را همین جا در قلبم فرو می ریزیم و در اشک هایم خلاصه می کنم!
نمیدانی چه دردی دارد و چه سخت است، تیشه به دل کوبیدن و
آواره شدن در هیچ مکانی و هیچ بیابانی...

سر به هوا نیستم
اما همیشه چشم به آسمان دارم حال عجیبی است
دیدن همان آسمان که شاید تو دقایقی پیش به آن نگاه کرده ای...

بلند شو و همراه کلاغ قصه ها به خانه ام بیا
اینجا یکی از بودهای قصه
سال هاست چشم انتظار آن یکی نبود نشسته است !

مـثـل تـــار مــوهـــایـش ایـن بـــار
دوسـتـت دارم هـــایـــم را
پـشـت گـوشـش انـــداخـــت و  رفــت !

با تمام مداد رنگی های دنیا به هر زبانی که بدانی یا ندانی !
خالی از هر تشبیه و استعاره و ایهام تنها
یک جمله برایت خواهم نوشت :
دوستت دارم خاص ترین مخاطب خاص دنیا !

تو تکراری ترین ” حضور ” روزگار منی
و من عجیب ؛ به آغوش تو
از آن سوی فاصله ها خو گرفته ام . . .

دم از بازي حكم میزنی!

دم از حكم دل میزنی!

پس به زبان "قمار" برایت میگویم!

قمار زندگی را به كسی باختم،

كه"تك دل" را با "خشت" برید!...

جریمه اش یك عمر " حســــرت" شد!

باخت ِ زیبایی بود!

یاد گرفتم به "دل" ، "دل" نبندم!

یاد گرفتم از روي "دل" حكم نكنم!

"دل" را باید" بُــر" زد،

و جایش"سنگ" ریخت ،

كه ديگر با "خشت"نتوانند،

 "تك بــُري" كنند!

راه کـه مےروے عـقـب مےمـانـم

نـه بـراے ایـنـکـه نـخـواهـم بـا تـو هـمـقـدم شـومـــ

مےخـواهـم پـا جاے پـایـت بـگـذارمــ و مـواظـــب بـاشــمــ..

مےخـواهـم ردپـایـت را هـیـچ خـیـابـانے در آغـــوش نـکــشــد..

تـــو...فـقـط بـراے مـــنـــــے....

حســــــرت!

یعنی رو به رویــــــــم نشسته ای

و باز خیســـــی چشمـــانـــم را، آن دستمال خشک بی احساس پاک کنـــــد

حســــــرت!

یعنی شانه هایت دوش به دوشـــــــم باشد

اما نتوانــــم از دلتنگی به آن پناه ببـــــــرم

حســــــرت!

یعنی تــــو که در عین بـــــــــودنت داشتنت را آرزو می کنــــــــم...!

مدتهاست
چتر منطق را بر سر گرفته ام!
تا باران عشق را تجربه نکنم!
دیگر توان مقابله با
تب و لرز
برایم باقی نمانده است...

رد پاهایم را پاک می کنم
به کسی نگویید:
من روزی در این دنیا بودم.
خدایا می شود استعـــــفا دهم؟!
کم آورده ام …!

خدایا...
آسمان چه مزه ایست؟!
من...
تا به حال فقط زمین خورده ام!

مـی گـویـنـد بـاران کـه بـبـارد
بـوی ِ خـاک بـلـنـد مـی شـود...
پـس چـرا ایـنـجـا بـاران کـه مـی بـارد
عـطـر خـاطـره هـا مـی پـیـچـد ؟!

دستاشو مشت کـرده بود…
پرسـیدم توی مشتت چـیه؟!
گفت : خودتـ نگـاه کن
دستاشو گرفتم و آروم باز کردم…
توی دستاش چیزی نبود!
گفتم : چیزی نیست کـه…
دستامــو که توی دستاش بود فشـــرد و گفت:
نبــود…ولی “حــالا هست”
دستام گرم شد و اون لبخند زد…

برای دوست داشتنت
محتاج دیدنت نیستم...
اگر چه نگاهت آرامم می کند
محتاج سخن گفتن با تو نیستم...
اگر چه صدایت دلم را می لرزاند
محتاج شانه به شانه ات بودن نیستم...
اگر چه برای تکیه کردن ...

مرا به یاد بیاور
فکر کن ، تمام ثانیه ها را بگرد
آنقدر که دستهایت عبور زمان را
لمس کنند . بگرد
میان برگ های کهنه تقویم
در ثانیه های نفس نفس
در دقیقه های
بودن و رفتن
روی خط صاف آرامش چشمانم
مرا یادت آمد؟

خوش به حال باد...
گونه هایت را لمس می کند
و هیچ کس از او نمی پرسد که با تو چه نسبتی دارد!
کاش مرا باد می آفریدند
تو را برگ درختی خلق می کردند؛
عشق بازی برگ و باد را دیده ای؟!
در هم می پیچند و عاشق تر می شوند …

می خندم…
ساده می گیرم …
ساده می گذرم …
بلند می خندم و با هر سازی می رقصم …!
نه اینکه دلخوشم! نه اینکه شادم و از هفت دولت آزاد!
مدت طولانی شکستم...
زمین خوردم...
سختی دیدم...
گریه کردم و حالا ….